تحولات بین‌المللی خصوصا بحران اکراین، و تنگناهای تحریمی که کشور روسیه با آن مواجه شده است، قریب به ۱۰ میلیون تن کالاهای ترانزیتی را برای حمل‌و نقل بین المللی و رساندن آن به بازارهای مصرف ایجاد کرده است که تلاش ها برای فعال کردن کریدور شمال – جنوب و اتصال دو کشور بزرگ هند و روسیه از مسیر ایران در این راستا تحلیل می‌شود. که این مهم می‌تواند مسیر کشور را برای رسیدن هدف اولیه ۲۰ میلیون تن ترانزیت تسهیل کند. اما نکته قابل توجه در این بخش، ارتقای توان تحلیل بین المللی و محیطی و آماده بودن سناریوهای مختلف در فضای تعاملات بین المللی سیاسی است.
پشتیبانی کننده برنامه ملی ترانزیت در کشور، یک نظام تصمیم گیر دقیق در امر لجستیک است. با توجه به رویکردهای شبکه‌ای، بخش‌های مختلف حمل‌و نقلی خصوصا ریل، جاده و دریا در کنار یکدیگر توسعه می‌یابند و در کنار موضوعات تامین مالی و و روابط سیاسی چند جانبه معنا و مفهوم پیدا می‌کنند. سامانه‌های مختلفی که امروزه در امر تامین کالا برای مصرف داخلی و یا تسهیل امر تجارت و ترانزیت فعال هستند، می‌بایست در چارچوب یک برنامه ملی واحد و در کنار یکدیگر و به طور هم افزا اقدام کنند. موضوعی که هم اکنون در بخش‌های مختلف بندری، گمرکی و تجاری و حمل و نقلی هماهنگی حداقلی از آن را شاهد هستیم.