وی افزود: در واقع به هیچ عنوان از تفسیر این ماده قانونی اینطور برنمیآید که بگوییم برای مناطق مختلف مزد مختلف ببینیم و این ماده صرفا اشاره دارد که شورای عالی کار برای مناطق و صنایع مختلف مزد را تعیین میکند لذا این تکلیف برای کارفرمایان است که از آن تبعیت کنند.
وی به طرح طبقهبندی مشاغل اشاره کرد و گفت: طرح طبقهبندی مشاغل از این جهت در قانون دیده شده که برای صنایع و مناطق مختلف، مزد مختلف دیده شود ولی با چه راهکاری؟ با تشکیل کمیتههای طبقهبندی مشاغل در کارگاهها متشکل از نمایندگان کارگر و کارفرمای همان کارگاه و بر اساس امتیازدهی به پستها و شغلهای همان کارگاه، منطقه جغرافیایی و اقلیمی که آن کارگاه در آن واقع شده است. در واقع برای مزد مشاغلی که در آن کارگاه وجود دارد بر اساس ارزشگذاری به نسبت کار محول شده، سرپرستی، مخاطرات و حوادث کار، گرد و غبار محل کار، کوشش فکری و جسمی کارگر و کاری که به وی محول میشود، نظامات دستمزدی در طبقهبندی مشاغل دیده شده است.
این مقام مسئول کارگری ادامه داد: یک ایراد حقوقی دیگر که میتوان به بحث مزد منطقهای وارد کرد این است که طرح طبقهبندی مشاغل در واحدهای کمتر از ۵۰ نفر کارکن اجرا نمیشود. درواقع این طرح مشمول واحدهایی است که بیش از ۵۰ نفر کارکن دارند. متاسفانه طی سالهای گذشته برخی از کارگاهها را از شمول قانون کار مستثنی کردند در حالی که این مساله را قبول نداریم زیرا وقتی به کارگاههای کوچک حداقل مزد را میدهیم چون طرح طبقهبندی مشاغل ندارند، سایر سطوح مزدی نیز در مورد آنها اجرا نمیشود و میبینیم که کارگر با ۳۰ سال سابقه کار در کارگاه همچنان حداقل دستمزد را دریافت میکند اما در مقابل در کارگاههای بالای ۵۰ نفر کارکن که واحد بزرگ محسوب میشوند، مزد بالاتری پرداخت میشود چون بر اساس طرح طبقهبندی مزد دیگری دریافت میکنند و میبینیم که کارگری با ۳۰ سال سابقه کار در یک کارگاه همچنان حداقل دستمزد را دریافت میکند.
به گزارش ایسنا، محسن باقری با تاکید بر تبعیت از ماده ۴۱ قانون کار به عنوان معیار و ملاک تعیین حداقل دستمزد، به تشریح ایرادات حقوقی بحث مزد منطقهای پرداخت و گفت: با توجه به آنکه قانون کار اشارهای در این خصوص ندارد، طرح مزد منطقهای نمیتواند مبنای قانونی داشته باشد. در ماده ۴۱ قانون کار آمده است که شورای عالی کار موظف است همه ساله برای مناطق و صنایع مختلف حداقل مزد را بر اساس دو معیار نرخ تورم و سبد معیشت تعیین کند. این ماده در شمولیت قانون و حیطه قانون و افرادی است که باید از این قانون تبعیت داشته باشند و لذا صدر ماده ۴۱ قانون کار درباره دایره شمول قانون کار بحث میکند نه اینکه برای مناطق مختلف یا صنایع مختلف دستمزد مختلف دیده شود.
باقری درباره مطالعات صورت گرفته در کشورهای مختلف نسبت به مزد منطقهای گفت: آنها مزد ملی و حداقلی را در کشور خود پیاده میکنند و فارغ از آن در خصوص مزد مناطق و صنایع مختلف نیز تصمیم گیری میکنند. طبقهبندی مشاغل مورد تایید سازمان جهانی کار است و در بحث طبقهبندی مشاغل، شرکتهای بزرگی مثل هی گروپ که از بنیانگذاران طبقهبندی به شمار میروند، کارگاههایشان را بر اساس امتیازات پست و شغل طبقهبندی میکنند. در آمریکا چون به صورت ایالتی اداره میشود، ایالتها مزد ملی دارند و هر ایالت مزد حداقلی را اعمال میکنند اما در کنار آن مزد سایر سطوح را هم تعیین میکنند و بر اساس نظامات شغلی و قاعده جبران خدمت، طبقهبندی مشاغل را در کارگاهها اجرا میکنند.
انتهای پیام