بهطور کلی، میانگین ساعات هفتگی برای همه افراد شاغل در بریتانیا از ۳۳.۱ در سال ۱۹۹۸ به ۳۱.۸ در سال ۲۰۲۲ کاهش یافت و این کاهش ناشی از اشتغال مردان در مشاغل تمام وقت است که کمتر کار میکنند و زنان و کارگران مسن سهم بیشتری از نیروی کار امروزی را تشکیل میدهند.
به نقل از بلومبرگ، از سال ۱۹۹۸، میانگین ساعات کار هفتگی مردان از ۳۸.۶ به ۳۵.۳ کاهش یافته است در حالی که زنان از ۲۶.۵ به ۲۷.۹ افزایش یافتهاست.
بهطور کلی، بریتانیاییها ۰.۳ ساعت کمتر در هفته نسبت به قبل از همه گیری کار میکنند و این کاهش به توضیح کمبود کارکنان کمک میکند که کارفرمایان را تحت تأثیر قرار داده و حقوق را افزایش داده است.
در سال ۲۰۲۲، کارکنان مرد تمام وقت بهطور متوسط ۱.۲ ساعت کمتر در هفته نسبت به سال ۱۹۹۸ و ۰.۵ ساعت کمتر از سال ۲۰۱۹ کار میکردند. زنانی که تمام وقت کار میکردند، میانگین ساعات کاری هفتگی خود را بین سالهای ۱۹۹۸ تا ۲۰۲۲ تنها ۰.۱ کاهش دادند.
اداره ملی آمار بریتانیا اعلام کرد که یک سوم افزایش ساعات کار زنان پس از همهگیری رخ داد و این روندی است که شاید نشاندهنده انعطافپذیری بیشتر در ترتیبات کاری باشد.

ایسنا/خراسان رضوی تجزیه و تحلیل جدید اداره ملی آمار بریتانیا (ONS) نشان میدهد که مردان بریتانیایی بهطور متوسط نسبت به ۲۵ سال پیش، ساعات کمتری کار میکنند اما ساعت کار زنان افزایش یافته است.
انتهای پیام
منبع: https://www.isna.ir/news/1402110403197/%D8%B3%D8%A7%D8%B9%D8%A7%D8%AA-%DA%A9%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%DA%A9%D8%AF%D8%A7%D9%85-%D8%A8%DB%8C%D8%B4%D8%AA%D8%B1-%D8%A7%D8%B3%D8%AA-%D8%B2%D9%86%D8%A7%D9%86-%DB%8C%D8%A7-%D9%85%D8%B1%D8%AF%D8%A7%D9%86