به گزارش ایسنا، راهگذر شمال به جنوب که راه گذر راهبردی و مهمی برای کشورهای در مسیر این کریدور یعنی کشورهای روسیه، ایران، آذربایجان و هند و همچنین کشورهای حاشیه این راهگذر به شمار میرود میتواند در بهرهمندی کشورها از اثرات مثبت این کریدور نقش ایفا کند.
در عین حال برخی از همسایگان مانند قرقیزستان، تاجیکستان، ازبکستان و افغانستان به نحوی محصور در خشکی هستند و برای رسیدن به دریا باید از طریق ایران کالاهای خود را حمل کنند. بهرهمندی ایران از کریدورها ازجمله کریدور شمال-جنوب از این منظر، بسیار حائز اهمیت است.
دولت سیزدهم در راستای گام برداشتن به سمت تکمیل کریدور شمال – جنوب اقداماتی انجام داده است. ازجمله آن میتوان به افتتاح مسیر ریلی روسیه – هند از طریق ایران (کریدور شمال – جنوب شاخه دریای خزر) در تیرماه ۱۴۰۱ اشاره کرد.
ظرفیت ترانزیت کریدور شمال- جنوب، ۳۰ میلیون تن در سال است اما در حال حاضر ایران از دو میلیون تن این ظرفیت بهره میبرد. در این صورت ایران نیاز به خامفروشی نخواهد داشت و از سوی دیگر توان صادراتش افزایش مییابد. از این کریدور سالانه حدود ۲۵۰ میلیارد دلار محصولات هندی و چینی و آسیای شرقی به مقصد اروپا ترانزیت خواهد شد.
البته نبود خط ریلی در مسیر رشت – آستارا یکی از حلقههای مفقوده کریدور شمال – جنوب محسوب میشود که دولت سیزدهم در تلاش برای راهاندازی آن در قراردادهایی با روسیه است. در عین حال که برای فعالسازی همه ظرفیتهای کریدور شمال – جنوب نیازمند تقویت شبکه حمل و نقل در دریای خزر، از طریق ایجاد ارتباط بیشتر با بنادر روسیه و سایر کشورهای این حوزه هستیم.
انتهای پیام