وی اضافه کرد: بر این اساس حتما پیوستن به سازمان همکاری های شانگهای یک ظرفیت بالقوه برای جمهوری اسلامی ایجاد میکند که می تواند در سه محور ترانزیت، حوزه انرژی و موضوعات مربوط به دانش بنیان ها با توجه به مزیت های جغرافیایی کشور ما نقش آفرینی بیشتری را داشته باشد.
حسن بیک محمدلو در گفتو گو با مجله خبری راه و ساختمان در خصوص منافع اقتصادی و ترانزیتی پیوستن به سازمان همکاری های شانگهای به عنوان عضو اصلی، افزود: مسیر ریلی چین -قزاقستان -ازبکستان-ترکمنستان- سرخس که چین را به ایران متصل میکند، میتواند ذیل این ارتقای جایگاه فعال شود. مسیر ریلی قزاقستان-ترکمنستان-اینچهبرون- رازی نیز وجود دارد.
بیک محمدلو متذکر شد: در اتصال روسیه و هند به ایران در قالب دالان (کریدور) شمال و جنوب نیز قابلیت پیگیری افزایش ترانزیت وجود دارد و در بخش پاکستان و ترکیه پیمان تهران- اسلام آباد- استانبول را داریم که عضویت در شانگهای را هم دارند.
بیک محمدلو ادامه داد: در حوزه ترانزیت نیز اگر چین را به عنوان کشوری که مراودات تجاری مناسبی با ایران دارد در نظر بگیریم، حدود پنج میلیون دلار واردات و به همین نسبت صادرات به چین داریم که از چند مسیر میتواند وارد حوزه ترانزیتی ایران شود.
بیک محمدلو گفت: در بخش پاکستان و ترکیه نیز پیمان تهران- اسلام آباد- استانبول وجود دارد که به بهانه عضویت در شانگهای میتواند فعال باشد.
به گفته این کارشناس حوزه اقتصاد دریا، مراوادات ترانزیتی با چین در سه مسیر جاده ، ریلی و دریایی میتواند تقویت شود. در بخش جادهای همان مسیر جاده ابریشم قدیمی است. در بخش ریلی نیز از منطقه سرخس اتصال وجود دارد.
وی اضافه کرد: بر این اساس ظرفیت بالقوه برای حمل کالای ترانزیتی وجود دارد و فقط باید بستر فراهم شود. در بخش جاده، بخشهایی به خصوص در دالان (کریدور) شمال – جنوب با نواقصی همراه است اما در بخش ریلی تکمیل راه آهن چابهار – زاهدان میتواند به افزایش ترانزیت منجر شود و پیگیری دولت هم شرایط را برای ترانزیت ۲۰ میلیون تن ترانزیت رقم میزند. این اساس چین را می توانیم ظرفیت بالقوهای برای ترانزیت بدانیم.